जगदंबा करणीजी रो आवाहऩ गीत कवि खेतसी मिसण रो कह्यो

अरज करुं सांभळे आव शगति अठे,गरज मुझ पडी छै एथ गाढी ।
अठै मां आवजे रुप थुं आवडां , देवीयां वडेरी देव डाढी॥१॥

जायबो प्रदेशां देशमां जेथमां , दाखवां रख्सा कर तेथ देवी ।
मनोरथ माहरां पुरण कर मावडी,सदैवां मेहासधू घणी सेवी ॥२॥

थाण देसाणमें थापणों थाहरो, माहरो वसीलो थुंज माता ।
भीड कट सेवगां हवे थुंज भुजाळी, विशाऴी ज़ांणती सरव वातां ॥३॥

डणकतौं केहरि चढैऩै डाढाऴी, चोजसूं साह्यता करे चंडी ।
भळेऴै कुंडऴां कांनमै भवानी, झऴेऴै हाररो तेज झुंडी ॥४॥

लोवडी शीशरे उपरां लखीजै,हाथ मैं डम्मरु आव हाली ।
झणंकै बिछिया पांवमै झांझरां, वडाळी पांथुंआं मात वाऴी ॥५॥

त्रशूऴां हाथमैं, खडग थुं तोलती ,बोलती हुंकारां होय बेली ।
कंचुऑ हिरांमण जडेनै कसेली,वसेली मरुधरां आव व्हेली ॥६॥

धमरोळ धूंपडां जगाडे धजाऴी,मायाऴी भेऴियो ओढ माथै ।
वाजडा ढोल रणतूर थुं वजाडे ,सजाडे जोगणी सरव साथै॥७॥

किलोऴां हास किवळासमै करंती,फरंती फूंदडी चोज फेरा ।
चोरासी चारणी नवेलख चंडीयां, डारणां दहितां तणां डेरा ॥८॥

सांवळां चरज्जां गावती शगत्ती,जगत्ती उपरां झुंड जामे।
अडेडै उडती वाट थुं अकाशां,सडेडै खेचरी साम-सामै॥९ ॥

ज़ोधपुर ,उदयपुर ,बीकांणां केतरा, मावडी थाहरा भूप ब्राजे ।
केतरा करुं वाखाण तौ किन्याणी,आई किरत वधण घणी आजै ॥१०॥

वदै जो करनला नाम थारो वडो, भुतडां, प्रेतडां दूर भागै।
धरै जो थाहरो रुप दिल कर धडै, लऴै जग तेहरे पाय लागै ॥११॥

एहडी वडी आई धरां उपरां,मोपरां वीशहथ धरे माता ।
धुरंधर काज मन करयां कर सिध्धजे, उराजे अमां पर विघन आतां ॥१२॥

दाणवां केतरा दुरजणां दऴे थुं,कडे कर माहरां सुकज केता ।
आशरो ईऴा पर आपरो अंबिका, जोराऴी मेटजो दोष जेता॥१३॥

दोय कर जोडनैं खेतसी दाखवै,अरज थुं सांभऴे आव अंबा ।
मेहासधू चारणां फतह कर मावडी, लोवडी प्रसारे हाथ लंबा ॥१४॥